رجز خوانی در کربلا

در روز عاشورا امام و یاران با وفایش در هنگام ورود به میدان جنگ با دشمنان حق ، با رجز خوانی وارد می شده و هر کدام خود را به گونه ای معرفی می کردند. در این بخش نظر داریم تا ابتدا مختصری در مورد رجز خوانی توضیح داده و سپس یادی از رجزهای شیر مردان کربلا کنیم.

تعاریف و معانی رجز

در تعاریفی که فرهنگ نویسان از واژهء “رَجَز” به دست داده اند، تقریباً وجه جامع چنین است:

سخنانی که در ستایش از خوبی و توانایی خویش گفته می شود؛

نام یکی از بحور شعر بر وزن سه و چهار مستفعلن؛

شعری که به هنگام جنگ در مقام مفاخرت و خودستایی می خوانده اند.

در اصطلاح، می توان رجز را بر شعرهای حماسی ای اطلاق کرد که جنگاوران در میدان های نبرد می خوانده اند. معمولاً رجز ابیاتی کوتاه داشته و به صورت ارتجالی و بالبداهه در میدان کارزار سروده می شده است. از این رو، گاه خطاهای ادبی و دستوری هم در آن راه یافته است.

رجز به معنای اضطراب و سرعت نیز آمده است. و روشن است که وجه این نامگذاری آن