بایگانی‌های امام کاظم - سایت رسمی عباسیه دزفول ، محله مسجد

عبادت و نیایش هر فرد در حدود معرفت و شناسائى پروردگار عالم، اندازه‏گیرى میگردد.مجال است فردى بدون معرفت کافى و لازم نسبت به پروردگار خود، عبادت و ستایش شایسته‏اى انجام دهد از اینرو آنانکه شناسائى کامل از مبداء غیبى دارند و مراحل ایمان و عقیده را طى کرده‏اند، عبادت و ستایش یکى از لذات بخش‏ترین مراحل زندگى آنان را تشکیل میدهد و لذتى را بالاتر از آن حالت نمیدانند و نمیتوانند احساس کنند.
امام هفتم (علیه السلام) در دودمان مقدس و تقوى و در بیت رفیع زهد و عبادت پرورش یافته بود که ایمان به خدا و عشق و علاقه به فضائل معنوى و خصائص انسانى از تمام در و دیوار و جوانب زندگى آن میبارید و همگان شیفته و دلباخته عبادت و ستایش پروردگار خود بودند.

نام‌ امام‌ هفتم‌ ما ، موسی‌ و لقب‌ آن‌ حضرت‌ کاظ‌م‌ ( علیه السلام) کنیه‌ آن‌ امام‌ ” ابوالحسن‌ “و ” ابوابراهیم‌ ” است‌ . شیعیان‌ و دوستداران‌ لقب‌ ” باب‌ الحوائج‌ ” به‌ آن‌ حضرت‌داده‌اند . تولد امام‌ موسی‌ کاظ‌م‌ ( علیه السلام) روز یکشنبه‌ هفتم‌ ماه‌ صفر سال‌ ۱۲۸ هجری‌ در ” ابواء ” اتفاق‌ افتاد .
شخصی از حضرت امام صادق (علیه السلام) پرسید: چقدر فرزندتان موسی (علیه السلام) را دوست دارید؟ حضرت فرمودند: «دوست داشتم غیر از او فرزند دیگری نداشتم، تا هیچ کس، در علاقه ام به او شریک نمی شد.»(۱)

با آنکه در خاندان امام صادق (ع) اسماعیل و عبد الله پسران بزرگ، چشم و چراغ خانواده شمرده میشدند، و با اینکه تعدادى از یاران پیشواى ششم میراث امامت را پیش خود نصیب خاص اسماعیل فرزند بزرگ امام میدانستند، با این همه موسى در خاندان رسالت مقام ویژه‏اى بدست آورده بود که بسیار درخشان و خیره کننده بود، تا روزى که اسماعیل پسر بزرگ پیشواى ششم در قید حیات بود یاران او بى‏آنکه در این باره سخنى شنیده باشند او را کاندیداى پیشوائى و امامت آینده خود میدانستند ولى اسماعیل در جوانى از دنیا رفت و منتظرین خود را مأیوس و نومید ساخت و پیشواى ششم براى اثبات این اصل خبر مرگ او را علنى ساخت و حتى جنازه او را به بزرگان و معتمدین قوم نشان داد تا ریشه این عقیده موهوم را از اساس بخشکاند و این پندار را باطل سازد.

نام مبارک امام هفتم «موسى»،لقبشان «کاظم»،مادرشان بانویى بافضیلت بنام «حمیده»، و پدرشان پیشواى ششم حضرت امام صادق علیه‏السلام است.
ایشان در سال ۱۲۸ هجرى در سرزمین «ابوأ» (یکى از روستاهاى اطراف مدینه) چشم به جهان گشودند و در سال ۱۸۳ (یا ۱۸۶)به شهادت رسیدند.