بایگانی‌های اشعار کربلا - سایت رسمی عباسیه دزفول ، محله مسجد

بسته ام یا رب به تن احرام عشق

لا شریکَ لَکَ لَبَّیک

*           *           *

پر زدم از کُنج غم بر بام عشق

لا شریکَ لَکَ لَبَّیک

*           *           *

برگردان (۱)اِنََّ الحَمدَ و النّعَمه لَکَ وَ المُلک

لا شریکَ لَکَ لَبَّیک

*           *           *

برگردان(۲)    وَحدَکَ لا شریکَ لَک            جِئتُ وَحدی اِلَیک لَبَّیک

لا شریکَ لَکَ لَبَّیک

*           *           *

برگردان(۳)    کرده ام بر تن یا رب            کهنه پیراهن یا رب

لا شریکَ لَکَ لَبَّیک

*           *           *

زمزم و سعی و صفا آورده ام

کعبه را تا کربلا آورده ام

سر جدا ، تن را جدا آورده ام

لا شریکَ لَکَ لَبَّیک

*           *           *

زمزم خون گلوی اصغرم

سعی عبّاس و صفای اکبرم

نظر به درخواست بازدیدکنندگان سایت و جهت احترام به درخواست های آنها نوحه می روی آرام آرام از برم، شرح حالم را بگو با مادرم را که  در ۱۷ محرم ۱۴۲۷-۱۳۸۴ در عباسیه خوانده شده است جهت دانلود در سایت قرار داده ایم.

جهت دانلود فایل صوتی آن به ادامه مطلب مراجعه نمائید.

خاموش محتشم که دل سنگ آب شد
بنیاد صبر و خانهی طاقت خراب شد
خاموش محتشم که ازین حرف سوزناک
مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد
خاموش محتشم که ازین شعر خونچکان
در دیدهی اشگ مستمعان خون ناب شد
خاموش محتشم که ازین نظم گریهخیز
روی زمین به اشگ جگرگون کباب شد
خاموش محتشم که فلک بس که خون گریست

مونس شکسته دلان حال ما ببین
ما را غریب و بیکس و بیآشنا ببین
اولاد خویش را که شفیعان محشرند
در ورطهی عقوبت اهل جفا ببین
در خلد بر حجاب دو کون آستین فشان
واندر جهان مصیبت ما بر ملا ببین
نی ورا چو ابر خروشان به کربلا
طغیان سیل فتنه و موج بلا ببین
تنهای کشتگان همه در خاک و خون نگر

این کشتهی فتاده به هامون حسین توست
وین صید دست و پا زده در خون حسین توست
این نخل تر کز آتش جان سوز تشنگی
دود از زمین رسانده به گردون حسین توست
این ماهی فتاده به دریای خون که هست
زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست
این غرقه محیط شهادت که روی دشت
از موج خون او شده گلگون حسین توست
این خشک لب فتاده دور از لب فرات

بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد
شور و نشور واهمه را در گمان فتاد
هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند
هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد
هرجا که بود آهوئی از دشت پا کشید
هرجا که بود طایری از آشیان فتاد
شد وحشتی که شور قیامت بباد رفت
چون چشم اهل بیت بر آن

روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار
خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار
موجی به جنبش آمد و برخاست کوه
ابری به بارش آمد و بگریست زار زار
گفتی تمام زلزله شد خاک مطمن
گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار
عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر
افتاد در گمان که قیامت شد آشکار
آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب

ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند
یک باره بر جریدهی رحمت قلم زنند
ترسم کزین گناه شفیعان روز حشر
دارند شرم کز گنه خلق دم زنند
دست عتاب حق به در آید ز آستین
چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند
آه از دمی که با کفن خونچکان ز خاک
آل علی چو شعلهی آتش علم زنند