بسم الله الرحمن الرحیم. در این مطلب تمامی مداحی های سال ۱۳۸۹ برای دانلود آماده شده است. این مداحی ها شامل تمامی مداحی های اجرا شده توسط حاج رضا پوررکنی در سال ۱۳۸۹ است وشامل مداحی های عباسیه و مسیر تاسوعا و عاشورا می شود. این مداحی ها هم اکنون با کیفیت بالا و حجم کم برای استفاده بازدیدکنندگان عزیز آماده است.برای دریافت به ادامه مطلب مراجعه کنید.
در «جعفریات» از امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: نگوئید «رمضان» زیرا شما نمیدانید که رمضان چیست؟! و هر کس چنین گوید: باید تصدق بدهد و به کفاره آن، روزه بگیرد ولکن بگوئید «ماه رمضان» همچنان که خدای تعالی فرمود: «شهر رمضان».
و از مهمات سالک در امر این ماه عظیم، شناختن حق این ماه است و اینکه این ماه منزلی است که خداوند روندگان کوی خود را به مهمانی به سوی خود دعوت فرموده است و آن ماه مهمانخانه خداست و هم اینکه معنی روزه و مناسبت آن را با معنی مهمانی خدا بداند و هم اینکه در تحصیل وجوه اخلاص در حرکات و سکنات خود بر وفق رضای صاحبخانه کوشا گردد.
انسان با بینشی گذرا در اعمال عبادی، به نکات ظریفی برخورد میکند که جز مصلحت و خیر اندیشی در آن، چیز دیگری نمیبیند.
روزه از جمله اعمالی است که هم جنبه عبادی دارد، هم جنبه فردی و هم اجتماعی. این ابعاد انسان را به تفکر وا میدارد که چگونه ساعاتی امساک از خوردن و آشامیدن، آثاری چنین ارزنده بجا میگذارد. این چند ساعت امساک بندگان را منضبط، حق شناس و مطیع میسازد و از سویی انسان را به تفکر وا میدارد تا به سختی زندگی فقرا پی ببرد و موقعیت مردم ضعیف جامعه را حس نماید و از سوی دیگر درجه اخلاص خود را محک بزند تا در گذر یک سال بتواند نردبان تقربی بسازد که آراستهتر در محضر خدای سبحان حاضر شده و حظ کافی را ببرد.
زمین خشکیده وجود انسان که مدتها قطره آبی به خود ندیده است ملتمسانه چشم به آسمان دوخته تا دانهای را که در سینه پنهان دارد بارور سازد و در این فرصت، یرمض الذنوب شود و از پلکان ترقی سبک بال بالا رود و توشهای برای نیکو سپری کردن یک سال خود، کسب کند.
«بعثت» انقلاب بزرگ برضد جهل، گمراهى، فساد و تباهى است. و سزاوار منتگذارى خداوند و در بردارنده حکمت و تربیت است. بحث درباره آن گسترده، عمیق و از زوایاى مختلف قابل بررسى است.در این نوشتار به مباحثی از جمله آغاز بعثت، نخستین آیات نازل شده، منت گذاری خدا برای بعثت و فلسفه و اهداف بعثت می پردازیم.
عبادت و نیایش هر فرد در حدود معرفت و شناسائى پروردگار عالم، اندازهگیرى میگردد.مجال است فردى بدون معرفت کافى و لازم نسبت به پروردگار خود، عبادت و ستایش شایستهاى انجام دهد از اینرو آنانکه شناسائى کامل از مبداء غیبى دارند و مراحل ایمان و عقیده را طى کردهاند، عبادت و ستایش یکى از لذات بخشترین مراحل زندگى آنان را تشکیل میدهد و لذتى را بالاتر از آن حالت نمیدانند و نمیتوانند احساس کنند.
امام هفتم (علیه السلام) در دودمان مقدس و تقوى و در بیت رفیع زهد و عبادت پرورش یافته بود که ایمان به خدا و عشق و علاقه به فضائل معنوى و خصائص انسانى از تمام در و دیوار و جوانب زندگى آن میبارید و همگان شیفته و دلباخته عبادت و ستایش پروردگار خود بودند.
نام امام هفتم ما ، موسی و لقب آن حضرت کاظم ( علیه السلام) کنیه آن امام ” ابوالحسن “و ” ابوابراهیم ” است . شیعیان و دوستداران لقب ” باب الحوائج ” به آن حضرتدادهاند . تولد امام موسی کاظم ( علیه السلام) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال ۱۲۸ هجری در ” ابواء ” اتفاق افتاد .
شخصی از حضرت امام صادق (علیه السلام) پرسید: چقدر فرزندتان موسی (علیه السلام) را دوست دارید؟ حضرت فرمودند: «دوست داشتم غیر از او فرزند دیگری نداشتم، تا هیچ کس، در علاقه ام به او شریک نمی شد.»(۱)