چهارمین و آخرین شماره از سلسه مقالات علمدار عشق و ادب به قلم مداح اهل بیت(علیهم السلام) حاج مهدی تدینی که در شماره ۴۵ دوماه نامه تربیتی اخلاقی «خُلُق» به چاپ رسیده است، در اختیار دوست داران آن حضرت قرار میگیرد:
این نوشتار، از شماره قبل به سختترین مراحل خود، یعنی پرداختن به فضائل حضرت ابوالفضل(علیه السلام)رسیده است. مسلّماً پی بردن به فضائل انسانهای کامل، از عهده بشر عادی خارج است. عبادتِ «عَجَزَ الواصِفونَ عَنْ صِفَتِکَ» در مورد انسانهایی که به اوج کمالات انسانی میرسند نیز قابل صدق است. برای فهم فضائل کُمّلین، آن هم تالی تلو معصوم باید به انسانهای کامل پناه برد و از آنان خواست تا فضائل او را بشمرند. البته از آنجایی که این بزرگواران برای ما «اسوه» هستند، با مراجعه به تاریخ زندگانی ایشان نیز میتوان به برخی از این ویژگیها پی برد.
در شماره قبل به برخی فضائل دنیایی این ستاره درخشان انسانیت اشاره شد. در این شماره، به مواردی دیگر از فضائل دنیایی و نیز جایگاه آخرتی آن بزرگوار اشاره میکنیم:
کنیه و القاب در فرهنگ عرب کاربرد بسیار داشته است و برای احترام و نام نبردن از اسم کوچک شخص از کنیه استفاده میشده است. کنیه ها و القابی در تاریخ برای ائمه (ع) بیان شده است که اکثر کنیه ها را پدران بزرگوارشان به آنها نسبت دادند و القاب را مردم و جامعه به ایشان نسبت داده اند.